Vergane glorie
Verweerde muren fluisteren verhalen uit vervlogen tijden.
Wat ooit glansde, is nu bedekt met stof en stilte.
De tand des tijds spaart niemand.
Gebroken ramen als ogen die niet meer zien.
Een herinnering aan grootheid, langzaam weggeëbd.
Tussen het verval groeit onverwacht schoonheid.
Elke scheur draagt een hoofdstuk van het verleden.
Hier woonde trots, nu slechts echo’s.
De leegte is tastbaar, maar niet zonder ziel.
Vergane glorie – vergankelijk, maar nooit vergeten.
